Devrim öncesi Fransa eski Avrupa'nın tipik bir örneğiydi: Güneş Kralı'nın halefleri olan XV. ve XVI. Louis gerekli reformları yapmakta başarısız kalmışlardı. ihtişam içerisinde yaşamaya devam ediyorlardı. Aristokrasi her türlü vergi yükümlülüğünden azadeydi. Buna karşılık orta sınıf ve yoksullar savaş ve barış döneminde ülkenin yükünü taşımak zorundaydılar. Fransa'nın yüksek maliyetli savaşları ekonomik bir krize neden olmuştu. 1780'lerdeki kötü hasatlar yiyecek fiyatlarının artmasına ve nüfusun büyük bölümünün fakirleşmesine neden oldu.
1789 yılında hükümet krizle baş edebilmek için Sınıflar Meclisi'ni bir araya topladı. Meclis asillerden, ruhban sınıfından ve orta sınıftan (Üçüncü Sınıf) oluşuyordu. Asiller ve ruhban sınıfının, üçüncü sınıfa hükmedebileceği anlaşılınca, burjuvazinin liderleri eşit haklar için Ulusal Meclis çatısı altında yeniden birleştiler. 14 Temmuz 1789'da Paris'te öfkeli bir kalabalık Bastille Hapishanesi'ni bastı. Fransa'nın çeşitli bölgelerinde bir dizi köylü isyanı meydana geldi. Ulusal Meclis asillerin ayrıcalıklarını kaldırdı. insan Hakları Beyannamesi yayınlandı ve eşitlik, yurttaşlık ve devredilemez haklar prensipleri ortaya konuldu.
Avusturya ve Prusya' dan kaynaklanan askeri tehditler daha radikal politikaları gerektiriyordu. 1792'de krallık kaldırıldı ve cumhuriyet ilan edildi. 1793 yılında Kral XVI. Louis ve Kraliçe Mary Antoinette idam edildi. Daha sonra "Jakobenlerin" ve liderleri Maximilien Robespierre'in başını çektiği hükümetin aşırı kanadı Kamu Güvenliği Komitesi, gücü eline geçirdi. Büyük bölümü köylü ve şehirli işçilerden oluşan 40.000 insanın hayatlarını kaybettiği terör dönemi başladı. 1794 yılında Robespierre'in kendisi de giyotine gönderilince terör dönemi sonlanmış oldu. 1795 yılında ülkeyi Direktuvar Hükümeti yönetmeye başladı. 1799 yılında ise genç General Napolyon Bonapart gücü eline geçirdi.
Alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder