Avrupa'da imparatorlukların gelişmesi özellikle nüfusun iki kattan fazla arttığı 19.yüzyılda önemli nüfus hareketlerine neden oldu. 1830'larda Avrupa'dan denizaşırı göçler yıllık 100.000 kişinin üzerindeydi. 1840 ile 1930 yılları arasında yaklaşık 50 milyon insanın Avrupa'dan ayrılarak denizaşırı ülkelere göç ettiği tahmin edilmektedir.
Avrupalı göçmenlerin ekseriyeti Kuzey Amerika'ya gitmişlerdir (Büyük bölümü İngiliz, Alman ve İrlandalıydı). 1800 ile 1917 yılları arasında 36 milyon insan Avrupa'dan ayrılarak ABD'ye gitmişlerdir. 6 milyon Avrupalı ise Güney Amerika'ya, özellikle de İspanyolların, Portekizlilerin, İtalyanların ve Almanların yerleştiği Arjantin ve Brezilya'ya gitmişlerdir. Büyük bölümü İngiliz ve Fransız olan 5 milyonluk bir göçmen kitlesi ise Kanada'ya yerleşmiştir.
Göçmenlerin büyük bölümünün umudu daha iyi bir hayat, verimli ucuz topraklar ve iş bulabilmekti. Kimileri ise iradeleri dışında gönderilmişlerdir: İngiliz suçlular Avusturalya'ya, Fransız suçlular Yeni Kaledonya ve Fransız Guyanası'na yollanmışlardır. Rus Yahudileri ise baskıdan kurtulabilmek için ülkelerinden ayrılmışlar, Orta Asya ve Balkanlara yönelmişlerdir.
1845-1851 y1lları arasında İrlanda kıtlığı sırasında yaklaşık bir milyon insan hayatını kaybetmiş, bir milyon insansa ülkeden ayrılmıştır. İrlandalı göçmenlerin büyük bölümü Kuzey Amerika'ya gitmişlerdir. 1850'lerde pek çok ABD şehrinde İrlandalılar nüfusun dörtte birini oluşturmaktaydılar. Binlerce İrlandalıysa İngiltere, İskoçya, Kanada ve Avusturalya'ya göç etmişlerdir. Avrupa'nın nüfusu artarken İrlanda'nın nüfusu 1871 yılında 5.5 milyondan 1911 yılında 4.4 milyona düşmüştür. Patateslerin çürümesinden kaynaklanan kıtlık sadece İrlanda'yı değil, tüm Kuzey Avrupa'yı ilgilendiren büyük bir krizin sonucu olarak ortaya çıkmıştır.
Alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder