1911'deki Çin Devrimi'nin ardından Kuomintang (ya da Milliyetçi Parti) merkezi bir güç olarak etkisiz kaldı. Yerel savaş lordları kendi bölgelerinde denetimi sağlamışlardı. 1920'lerin sonlarında Kuzey Seferi olarak anılan bir askeri faaliyetin sonucunda Kuomintang ülkenin birliğini sağlamayı başardı. Başkent, Pekin'den Nankin'e taşındı.
Bu sırada 1921 yılında Sanghay'da Çin Komünist Partisi kuruldu. 1927 yılında Kuomintang partiyi tasfiye etmeye çalıştı. ÇKP asi köylülerle birleşerek ülke çapında yeniden inşa edildi. Güney Çin'de muhtelif bölgeleri kontrol etmeye başladı. 1931 yılında Marksist devrimci liderler Mao Zedong ve Zhu De, Jiangxi'de komünist bir cumhuriyet kurdular (Jiangxi Sovyeti). Bunu 9 milyon kişinin üzerinde barındığı bir alanda yaygınlaştırdılar. Kuomintang'ın onları ortadan kaldırmak için gerçekleştirdiği çeşitli girişimlere karşı direndiler. 1934 yılında bölgeden çıkmak zorunda kaldılar. Mao'nun liderliği altında 80.000 kişilik bir ordu Kuzey'e doğru bir yıllık bir yolculuk yaptı (Long March olarak da bilinir). Jiangxi'den Sensi bölgesine doğru ilerlediler. Yaklaşık 20.000 kişi hayatta kalmayı başardı. Mao da onların arasındaydı. Ya-An'da komünist bir idare merkezi kurdu. Kuomintang'a direnmeyi sürdürdü.
1937 yılında komünistler ve milliyetçiler Japon- Çin Savaşı'nda birlikte mücadele etmek için anlaşma yaptılar. Komünistler Japonlara karşı etkin bir direniş gösterdiler. Bu arada kendi etkilerini de arttırıyorlardı. Savaşın sonlarına doğru 96 milyon insan komünist yönetimi altında yaşıyordu. 1946 yılında Kuomintang ve Komünist Parti arasındaki iç savaş yeniden başladı. Komünistler ezici bir zafer kazandılar. 1949 yılında Çin Halk Cumhuriyeti kuruldu ve Mao yeni devletin ilk başkanı oldu.
Alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder